ਛੋਟੇ ਸਰਕਾਰਜੀ

ਬੜੇ ਸਰਕਾਰ ਜੀ (ਸ਼੍ਰੀ ਰਾਮਦਿਆਲ ਜੀ) ਦੀ ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ ਇੰਦੌਰ ਦਰਬਾਰ ਵਿੱਚ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ (ਸ਼੍ਰੀ ਰਾਮਦਾਸ ਜੀ) ਸਨ ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚਿਲਮ ਪਿਲਾਇਆ ਕਰਦੇ ਸਨ।
ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਕਮਜ਼ੋਰ ਸਨ ਅਤੇ ਅਪਾਹਜ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਲੋਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਗੋਦੀ ਤੇ ਬਿਠਾ ਕੇ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਕੋਲ ਲੈ ਜਾਂਦੇ ਸਨ, ਪਰ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂਦੀ ਗੋਦੀ ਤੋਂ ਉਤਰ ਕੇ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਘਸੀਟ ਘਸੀਟ ਕੇ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਦੇ ਕੋਲ ਜਾਂਦੇ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚਿਲਮ ਪਿਲਾਉਦੇ ਸਨ । ਉਹ ਕਦੇ ਵੀ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਨਹੀਂ ਵੇਖਦੇ ਸੀ ਅਤੇ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਝੁਕਾਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚਿਮਲਾ ਪਿਲਾਉਦੇ ਸੀ।
ਇੱਕ ਦਿਨ, ਚਿਲਮ ਪੀਣ ਵੇਲੇ, ਬੜੇ ਸਰਕਾਰ ਜੀ ਨੇ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਉਹ ਕਿਉਂ ਰਗੜਦਾ ਹੈ ਦਿੱਲੀ ਜਾ ਦਿੱਲੀ ਦਰਬਾਰ ਚਲੇ ਜਾ।ਉੱਥੋਂ ਨਿਕਲਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਨੇ ਇੱਕ ਸ਼ਰਧਾਲੂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਸਟੇਸ਼ਨ ਤੇ ਲੈ ਜਾਏ ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵੀ ਦਿੱਲੀ ਦੀ ਰੇਲ ਗੱਡੀ ਵਿੱਚ ਬਿਠਾਓ। ਉਹ ਛੋਟੇ ਕੱਦ ਅਤੇ ਹਲਕੇ ਭਾਰ ਦੇ ਸੀ ਅਤੇ ਅਪਾਹਜ ਹੋਣ ਦੇ ਕਾਰਨ,ਇੱਕ ਸ਼ਰਧਾਲੂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚੁੱਕ ਕੇ ਸਟੇਸ਼ਨ ਲੈ ਗਿਆ ਅਤੇ ਦਿੱਲੀ ਰੇਲ ਗੱਡੀ ਵਿੱਚ ਬਿਠਾ ਗਿਆ। ਉੱਥੋਂ ਉਹ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਲਾਈਨ ਵਿੱਚ ਰਤਲਾਮ ਗਏ ਅਤੇ ਰਤਲਾਮ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕੂਲਿ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਦਿੱਲੀ ਦੀ ਵੱਡੀ ਲਾਈਨ ਦੀ ਰੇਲ ਗੱਡੀ ਵਿੱਚ ਬੈਠਾ ਦਓ।ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਅਪਾਹਜ ਸਨ, ਕਿਸੇ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਟਿਕਟ ਨਹੀਂ ਮੰਗੀ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਟਿਕਟ ਲਈ ਕੋਈ ਪੈਸਾ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਦਿੱਲੀ ਪਹੁੰਚ ਗਏ।
ਜਦੋਂ ਟ੍ਰੇਨ ਦਿੱਲੀ ਪਹੁੰਚੀ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਡੱਬੇ ਖਾਲੀ ਹੋ ਗਏ, ਤਾਂ ਕਿਸੀ ਕੂਲਿ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਕੱਲੇ ਬੈਠੇ ਵੇਖ ਕੇ ਪੁੱਛਿਆ, ‘ਬਾਬਾ ਤੁਸੀਂ ਇੱਥੇ ਕਿਉਂ ਬੈਠੇ ਹੋ?’।ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ,’ਸਾਨੂੰ ਦਿੱਲੀ ਜਾਣਾ ਹੈ’,ਫਿਰ ਕੂਲਿ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਬਾਬਾ ਦਿੱਲੀ ਤਾਂ ਆ ਗਈ ਹੈ ਅਤੇ ਅਤੇ ਇਥੋਂ ਟ੍ਰੇਨ ਵਿਹੜੇ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ ਯਾਰਡ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ ਕੀ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹੇਠਾਂ ਉਤਾਰ ਦਵਾਂ?।ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ,’ਉਤਾਰੋ’। ਕੂਲਿ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪਲੇਟਫਾਰਮ ਤੇ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਉਸੇ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਬੈਠ ਗਏ ਅਤੇ ਦਾਦਾ ਨਾਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
ਕੂਲੀ ਤਾਂ ਸਟੇਸ਼ਨ ਤੇ ਆਉਂਦੇ ਜਾਉਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ,ਜਦੋਂ ਉਹੀ ਕੁਲੀ ਨੇ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੂੰ ਉਸੇ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ ਬੈਠੇ ਵੇਖਿਆ,ਤਾਂ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਆਇਆ ਅਤੇ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ,’ਬਾਬਾ,ਤੁਸੀਂ ਇੱਥੇ ਹੀ ਬੈਠੇ ਹੋ,ਤੁਸੀਂ ਕਿੱਥੇ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ?’ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਦਿੱਲੀ ਜਾਣਾ ਹੈ।ਕੁਲੀ ਚਿੜਚਿੜਾ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ ਦਿੱਲੀ ਹੀ ਹੈ ਹੋਰ ਕਿਹੜੀ ਦਿੱਲੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ,ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬਾਹਰ ਲੈ ਜਾਉਂਦਾ ਹਾਂ ਅਤੇ ਰਿਕਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਬਿਠਾ ਦਵਾਂ। ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਨੂੰ ਉਸਨੇ ਚੁੱਕ ਲਿਆ ਅਤੇ ਪੁਰਾਣੀ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਸਟੇਸ਼ਨ ਦੇ ਬਾਹਰ ਬਿਠਾ ਦਿੱਤਾ।
ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਟੇਸ਼ਨ ਦੇ ਬਾਹਰ ਲਿਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕੂਲੀ ਨੇ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ, ਮੈਨੂੰ ਦੱਸੋ ਕਿੱਥੇ ਜਾਣਾ ਹੈ, ਫਿਰ ਮੈ ਰਿਕਸ਼ਾ ਕਰਵਾ ਦਵਾਂਗਾ। ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ‘ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ, ਮੇਰੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਦਿੱਲੀ ਜਾਣ ਲਈ ਕਿਹਾ, ਮੈਂ ਇਥੇ ਆ ਗਿਆ’। ਕੂਲੀ ਨੇ ਚਿੜ ਕੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸੋ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਕਿੱਥੇ ਜਾਣਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਮੈਂ ਰਿਕਸ਼ਾ ਲੈ ਸਕਾਂ। ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ‘ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦਾ’ਤਾਂ ਕੂਲਿ ਬੁੜ ਬੁੜ ਕਰਦਾ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੂੰ ਉਥੇ ਹੀ ਛੱਡ ਕੇ ਚਲ ਦਿੱਤਾ। ਉਥੇ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਰੇੜੀ ਤੇ ਠੰਡੇ ਮਿੱਠੇ ਗੰਡੇਰੀ ਵੇਚਦਾ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਵੇਖਿਆ ਕਿ ਦੁਪਹਿਰ ਤੋਂ ਸ਼ਾਮ ਹੋ ਗਈ ਅਤੇ ਇਹ ਬਾਬਾ ਕਿਧਰੇ ਨਹੀਂ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ,ਬਾਬਾ ਕਿੱਥੇ ਜਾਣਾ ਹੈ? ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ, ਮੇਰੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਦਿੱਲੀ ਜਾਣ ਲਈ ਕਿਹਾ, ਮੈਂ ਇਥੇ ਆ ਗਿਆ’। ਗੰਡੇਰੀ ਵਾਲੇ ਨੇ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੂੰ ਇਕੱਲਾ ਅਤੇ ਅਪਾਹਜ ਵੇਖ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਗੰਡੇਰੀਆ ਛਕਾਈ ਅਤੇ ਫਿਰ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝ ਗਿਆ । ਜਦੋਂ ਰਾਤ ਨੂੰ ਘਰ ਜਾਣ ਦਾ ਸਮਾਂ ਆਇਆ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਦੁਬਾਰਾ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ,ਕੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੋਈ ਲੈਣ ਆਉਣ ਵਾਲਾ ਹੈ,ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਨੇ ਕਿਹਾ,ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ। ਫੇਰ ਗੰਡੇਰੀ ਵਾਲੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਚਲੋ ਇਹ ਕਰੀਏ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਠੇਲੇ ਤੇ ਬੈਠੋ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਲੈ ਜਾਵਾਂਗਾ। ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੇ ਦੁਬਾਰਾ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿਥੇ ਲੈ ਜਾਵਾਂ ਅਤੇ ਉਹੀ ਜਵਾਬ ਮਿਲਣ ਤੇ ਗੁੰਡੇਰੀ ਵਾਲੇ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਇਹ ਬਾਬਾ ਰਾਤ ਨੂੰ ਇਕੱਲੇ ਕਿੱਥੇ ਜਾਵੇਗਾ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਜੇ ਉਹ ਉਸ ਨਾਲ ਉਸ ਦੇ ਘਰ ਚੱਲਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ‘ ਚਲੋ’ ਫਿਰ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਘਰ ਲੈ ਆਇਆ।
ਰਾਤ ਨੂੰ ਘਰ ਪਹੁੰਚਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸਨੇ ਉਹ ਭੋਜਨ ਖਾਧਾ ਜੋ ਗੰਡੇਰੀ ਵਾਲੇ ਦੀ ਘਰਵਾਲੀ ਨੇ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਸੀ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੂੰ ਵੀ ਖੁਆਇਆ। ਸ਼੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਦਾਦਾ ਨਾਮ ਦਾ ਜਾਪ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਸੌਂ ਗਏ। ਸਵੇਰੇ ਗੰਡੇਰੀ ਵਾਲੇ ਨੇ ਇਸ਼ਨਾਨ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੂੰ ਵੀ ਇਸ਼ਨਾਨ ਵੀ ਕਰਾਇਆ। ਇੱਕ ਅਣਜਾਣ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਇਕੱਲਾ ਨਹੀਂ ਛੱਡਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਗੰਡੇਰੀ ਵਾਲੇ ਨੇ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਬਾਬਾ ਮੈਂ ਗਾਂਡੇਰੀ ਵੇਚਣ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿੱਥੇ ਛੱਡਾਂ? ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੇ ਦੁਬਾਰਾ ਦੁਹਰਾਇਆ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ।ਫੇਰ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ,”ਚਲੋ, ਫੇਰ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਗੰਡੇਰੀਆਂ ਵੇਚੋ ਅਤੇ ਉਹ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਨੂੰ ਠੇਲੇ ਤੇ ਬੈਠਾ ਕੇ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਲੈ ਗਿਆ ।”
ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਨੇ ਉਸ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਗੰਡੇਰੀਆਂ ਵੇਚਣੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ। ਕਦੇ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਗੰਡੇਰੀ ਛਿਲਦੇ ਤਾਂ ਉਹ ਵੇਚਦਾ ਕਦੇ ਉਹ ਗੰਡੇਰੀ ਛਿਲਦਾ ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਵੇਚਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਵੇਚਦੇ ਸਨ। ਉਹ ਉੱਚੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਬੋਲਦਾ,’ਮਿੱਠੀ ਠੰਡੀ ਗੰਡੇਰੀ ਲੈਲੋ’,ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਵੀ ਇਹੀ ਬੋਲਦੇ ਸਨ। ਉਸ ਦਿਨ ਉਸ ਦੀ ਗੰਡੇਰੀਆਂ ਦੋਗੁਨੀ ਵਿਕ ਗਈ। ਅਜਿਹਾ ਕਰਦਿਆਂ ਦੋ-ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਬੀਤ ਗਏ। ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਬੱਬਨ ਨਾਮਕ ਗੰਡੇਰੀ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੋਣ ਲਗ ਗਿਆ ਕਿ ਉਹ ਇੱਕ ਸੰਤ ਵਿਅਕਤੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਇੱਥੇ ਘਰ ਰਹੋ, ਮੈਂ ਗੰਡੇਰੀ ਵੇਚਣ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ।
ਹਰ ਰਾਤ ਸੌਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਦਾਦਾ ਜੀ ਦੇ ਭਜਨ ਗਾਉਂਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਜਿੱਥੋਂ ਤਕ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਪਹੁੰਚੀ, ਉਥੋਂ ਦੇ ਘਰਾਂ ਦੇ ਲੋਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਭਜਨ ਸੁਣਨ ਲਈ ਖਿੱਚੇ ਚਲੇ ਅਉਂਦੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਬੱਬਨ ਨੂੰ ਪੁੱਛਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਕਿ ਇਹ ਅਪਾਹਜ ਵਿਅਕਤੀ ਕੌਣ ਹੈ ਜੋ ਬਹੁਤ ਸੁੰਦਰ ਭਜਨ ਗਾਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਕਿੱਥੋਂ ਲਿਆਇਆ ਹੈ? ਤਾਂ ਬੱਬਨ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਦੱਸੀ। ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਭਜਨ ਸੁਣਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵਧਦੀ ਗਈ ਅਤੇ ਉਹ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਦੇ ਭਗਤ ਬਣ ਗਏ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤਿਆਂ ਦੀਆਂ ਇੱਛਾਵਾਂ ਪੂਰੀਆਂ ਹੋਇਆਂ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ਼ ਪੱਕਾ ਹੋ ਗਿਆ ।
ਇੱਕ ਵਾਰ ਅਮਾਵਾਸ ਤੇ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੇ ਬਾਬਨ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਜਮੁਨਾ ਨਦੀ ਲੈ ਚਲੋ ਸਾਨੂੰ ਉਥੇ ਨਹਾਉਣਾ ਹੈ ਤਾਂ ਬੱਬਨ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਾਈਕਲ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਪਾਸੇ ਬਿਠਾ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਉਥੇ ਲੈ ਗਿਆ। ਇਸ਼ਨਾਨ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵਾਪਸੀ ਵਿੱਚ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੇ ਬੱਬਨ ਨੂੰ ਇੱਕ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਇੱਥੇ ਹੀ ਉਤਾਰ ਦਵੋ । ਉਤਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਉਥੇ ਬੈਠ ਗਏ ਅਤੇ ਕਹਿਣ ਲੱਗੇ,’ ਬੱਬਨ,ਹੁਣ ਤੁ ਚਲੇ ਜਾ ਤਾਂ ਬੱਬਨ ਨੇ ਕਿਹਾ ਨਹੀਂ ਤੁਸੀਂ ਚਲੋ ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਨਹੀਂ ਤੁ ਚਲੇ ਜਾ ਤਾਂ ਬੱਬਨ ਨੇ ਫਿਰ ਕਿਹਾ ਤੁਸੀਂ ਚਲੋ ਫੇਰ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਸਾਡਾ ਸਥਾਨ ਆ ਗਿਆ ਹੈ ਹੁਣ ਤੁ ਜਾ ਅਤੇ ਆਉਂਦੇ ਜਾਂਉਂਦੇ ਰਹੋ।ਫਿਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਥੇ ਰਹਿ ਕੇ ਭਜਨ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਅੱਜ ਉਸੇ ਜਗ੍ਹਾ ਦਿੱਲੀ ਦਰਬਾਰ ਸਥਾਪਤ ਹੈ।
ਉਸ ਸਮੇਂ ਇਹ ਜਗ੍ਹਾ ਉਬੜ ਖਾਬੜ ਸੀ,ਉਥੇ ਰਿੰਗ ਰੋਡ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਕੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਘਰ ਅਤੇ ਦੁਕਾਨਾਂ ਟੁੱਟ ਗਈਆਂ ਸਨ।ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਬਹੁਤ ਭਗਤ ਬਣ ਗਏ ਪਰ ਪੁਲਿਸ ਵਾਲੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਬਹੁਤ ਆਉਂਦੇ ਸਨ। ਕੁਝ ਸਸਪੈਂਡ ਪੁਲਿਸ ਵਾਲੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਕੋਲ ਆਏ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰਿੰਗ ਰੋਡ ਤੋਂ ਮਾਲਵੇ ਲੈ ਕੇ ਭਰਵਾਂਦੇ ਅਤੇ ਸਸਪੈਂਸ਼ਨ ਖਤਮ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਇਹ ਗੱਲ ਪੁਲਿਸ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਫੈਲ ਗਈ ਕਿ ਕੋਈ ਚਮਤਕਾਰੀ ਬਾਬਾ ਹੈ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਬਿਗੜੇ ਕੰਮ ਬਣਾਉਣਦੇ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸ਼ਰਧਾਲੂਆਂ ਵਿੱਚ ਪੁਲਿਸ ਕਰਮਚਾਰੀਆਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ਰਧਾਲੂਆਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਡਾਕਟਰ ਰਾਜਿੰਦਰ ਪ੍ਰਸਾਦ ਦਾ ਡਰਾਈਵਰ ਸੀ,ਜੋ ਭਾਰਤ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਸਨ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਹ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚਿਆ ਤੇ ਅਰਜ਼ੀ ਲਗਾਈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਰ ਨੂੰ ਦਮਾ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਹੈ ਜਿਸ ਬਾਰੇ ਉਹ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਹਨ। ਗੁਰੂਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਫੁੱਲ ਪੱਤੀ ਦਿੱਤੀ। ਡਰਾਈਵਰ ਨੇ ਰਾਜੇਂਦਰ ਪ੍ਰਸਾਦ ਜੀ ਦੀ ਭੈਣ ਜੋ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਦੇ ਨਾਲ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਭਵਨ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ ਅਤੇ ਫੁੱਲ ਪੱਤੀ ਪਰਸ਼ਾਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ।
ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਭੈਣ ਨੇ ਡਾਕਟਰ ਰਾਜੇਂਦਰ ਪ੍ਰਸਾਦ ਨੂੰ ਪੱਤੀ ਖੁਆਈ ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਰਾਮ ਆ ਗਿਆ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਡਰਾਈਵਰ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਤੋਂ ਦੋ ਦਿਨ ਫੁੱਲ ਲੈ ਕੇ ਜਾਂਦਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਰਾਜਿੰਦਰ ਜੀ ਨੂੰ ਆਰਾਮ ਮਿਲਦਾ। ਤੀਜੇ ਦਿਨ ਉਸਦੀ ਭੈਣ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਕੋਲ ਡਰਾਈਵਰ ਨਾਲ ਖੁਦ ਆਈ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨ ਲਈ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਅੱਗੇ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਉਸਦਾ ਭਰਾ ਸਰਕਾਰੀ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਕਾਰਨ ਦਰਸ਼ਨ ਲਈ ਇਥੇ ਨਹੀਂ ਆ ਸਕਦਾ ਇਸ ਲਈ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਭਵਨ ਜਾਣਾ ਚਲਣ। ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਇੱਛਾ ਪੂਰੀ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਚੱਲੇ ਗਏ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਭਵਨ ਆਉਣਾ ਜਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਅਨੁਗ੍ਰਹਿ ਤੇ ਕਈ ਦਿਨ ਉਥੇ ਠਹਿਰਦੇ ਸਨ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਉਥੇ ਰਹੇ ਤਾਂ ਲੋਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਆਉਣ ਲੱਗੇ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕੁਝ ਅਜਿਹੇ ਵੀ ਸਨ ਜੋ ਗੁਰੂਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨਾਲ ਚਿਲਮ ਪੀਂਦੇ ਸਨ। ਇਸ ਤੇ ਭਵਨ ਦੇ ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਨਾਰਾਜ਼ਗੀ ਜ਼ਾਹਰ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਡਾ.ਰਾਜਿੰਦਰ ਪ੍ਰਸਾਦ ਦੀ ਭੈਣ ਨੇ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੂੰ ਅਰਜ਼ੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਚਿਲਮ ਪੀਣ ਤੇ ਕੋਈ ਇਤਰਾਜ਼ ਨਹੀਂ ਹੈ ਅਤੇ ਪਰ ਵੇਖਦੇ ਵੇਖਦੇ ਹੌਰ ਲੋਕ ਵੀ ਪੀਂਦੇ ਹਨ ਜੋ ਭਵਨ ਦੇ ਨਿਯਮਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਹੈ। ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ,’ ਭਾਈ, ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਹਿ ਸਕਦੇ’। ਉਦੋਂ ਤੋਂ ਹੀ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਇਥੇ ਆਉਂਦੇ ਅਤੇ ਦਰਸ਼ਨ ਦੇ ਕੇ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ, ਪਰ ਕਦੇ ਵੀ ਇਥੇ ਨਹੀਂ ਰੁਕੇ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੜੇ ਸਰਕਾਰ ਜੀ ਦੀ ਵਾਣੀ,’ਤੁਸੀਂ ਦਿੱਲੀ ਜਾਓ, ਦਿੱਲੀ ਦਰਬਾਰ ਜਾਓ” ਸੱਚ ਹੋ ਗਈ ਅਤੇ ਅੱਜ ਲੱਖਾਂ ਲੋਕ ਦਿੱਲੀ ਦਰਬਾਰ ਵਿੱਚ ਦਰਸ਼ਨ ਲਈ ਦਆਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਸੇ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਦੀ ਸਮਾਧੀ ਹੈ।
੧੯੬੪ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ੩ ਸਾਲ ਦਾ ਬੱਚਾ ਸ੍ਰੀ ਬੜੇ ਸਰਕਾਰ ਨਾਲ ਇੰਦੌਰ ਦਰਬਾਰ ਵਿੱਚ ਖੇਡਦਾ ਸੀ। ਸ਼੍ਰੀ ਬਡੇ ਸਰਕਾਰ ਦਾ ਇਸ ਬੱਚੇ ਨਾਲ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਲਗਾਅ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਗੋਦ ਲਿਆ ਸੀ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਬੱਚੇ ਦਾ ਨਾਮ ਛੋਟੇ ਸਰਕਾਰ (ਰਮੇਸ਼ਵਰਦਿਆਲ ਜੀ) ਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਰਸਮੀ ਅਤੇ ਧਾਰਮਿਕ ਸਿੱਖਿਆ ਦਿੱਤੀ।
ਸੰਨ ੧੯੬੬ ਵਿੱਚ ਸ਼੍ਰੀ ਬਡੇ ਸਰਕਾਰ ਜੀ ਸ੍ਰੀ ਛੋਟੇ ਸਰਕਾਰ ਜੀ ਨੂੰ ਦਿੱਲੀ ਲੈ ਆਏ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਦੇ ਸ਼ਰਧਾਲੂਆਂ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦਾ ਫਿਰ ਜਨਮ ਹੋਇਆ ਹੈ ਅਤੇ ਸ੍ਰੀ ਛੋਟੇ ਸਰਕਾਰ ਜੀ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਸਨ। ਗੁਰੂ ਰਾਮਦਾਸ ਮਹਾਰਾਜ ਆਪਣੇ ਚੇਲਿਆਂ ਨੂੰ ਦੱਸਦੇ ਸਨ ਕਿ ਅਗਲੇ ਜਨਮ ਵਿੱਚ ਉਹ ਇੰਨੀ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਦੌੜਨਗੇ ਕਿ ਕੋਈ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਫੜ ਨਹੀਂ ਸਕੇਗਾ। ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਵੀ ਦੱਸਦੇ ਸੀ ਕਿ ਅਗਲੇ ਜਨਮ ਵਿੱਚ ਉਹ ਇੱਕ ਬੱਚੇ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਚਮਤਕਾਰ ਕਰੂੰਗੇ,ਅਤੇ ਸ੍ਰੀ ਛੋਟੇ ਛੋਟੇ ਸਰਕਾਰ ਜੀ ਨੇ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬੱਚੇ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਚਮਤਕਾਰ ਕੀਤੇ ਸਨ। ਸਿਰਫ ਇਹ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਭਗਤਾਂ ਦੇ ਕੰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਅਜਿਹੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦੁਹਰਾ ਦਿੱਤੀਆਂ ਜੋ ਗੁਰੂ ਸ਼੍ਰੀ ਰਾਮਦਾਸ ਜੀ ਮਹਾਰਾਜ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਭਗਤਾਂ ਨੂੰ ਕਹੀ ਸੀ ਅਤੇ ਕੋਈ ਵੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦਾ ਸੀ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਬਚਪਨ ਵਿੱਚ ਸ੍ਰੀ ਛੋਟੇ ਸਰਕਾਰ ਜੀ ਗੁਰੂ ਰਾਮਦਾਸ ਮਹਾਰਾਜ ਦੀ ਸਮਾਧੀ ਤੇ ਖੜੇ ਹੋਏ ਅਤੇ ਕਹਿਣ ਲੱਗੇ,’ਅੰਦਰ ਜੋ ਹੈ ਉਹ ਬਾਹਰ ਹੈ।’ ਅਜਿਹੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਸ਼ਰਧਾਲੂਆਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿ ਸ਼੍ਰੀ ਛੋਟੇ ਸਰਕਾਰ ਜੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਗੁਰੂ ਮਹਾਰਾਜ ਹਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸ਼੍ਰੀ ਛੋਟੇ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਸੇਵਾ ਲਈ ਪੂਰੇ ਦਿਲ ਨਾਲ ਸਮਰਪਣ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
ਸ਼੍ਰੀ ਛੋਟੇ ਸਰਕਾਰ ਜੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਪੂਜਾ, ਪਾਠ, ਹਵਨ, ਭਜਨ ਅਤੇ ਹੋਰ ਵੈਦਿਕ ਰਸਮਾਂ ਰਾਹੀਂ ਧਰਮ ਦੇ ਮਾਰਗ ਤੇ ਲੈ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਆਪਣੇ ਸ਼ਰਧਾਲੂਆਂ ਲਈ, ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮਾਤਾ, ਪਿਤਾ, ਭਰਾ ਅਤੇ ਸਾਖਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਗੁਰੂ ਜਿਸਦਾ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚ ਵਰਣਨ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ।