कानडा राजा पंढरीचा
  वेदांनाही नाही कळला अंतपार याचा

  निराकार तो निर्गुण ईश्वर
  कसा प्रकटला असा विटेवर
  उभय ठेविले हात कटिवर ,  पुतळा चैतन्याचा

  परब्रम्ह हे भक्तांसाठी 
  मुके ठाकले भीमेकाठी
  उभा राहिला भाव सावयव, जणू की पुंडलिकाचा
   
  हा नाम्याची खीर चाखतो 
  चोखोबांची गुरे राखतो
  पुरंदरचा हा परमात्मा , वाली दामाजीचा