चिंधी बांधते द्रौपदी ,हरिच्या बोटाला भरजरी फाडुन शेला , चिंधी बांधते द्रौपदी हरिच्या बोटाला ! बघून तिचा तो भाव अलौकीक मनी कृष्णाच्या दाटे कौतुक कर पाठीवर पडला अपसुक प्रसन्न माधव झाला , चिंधी बांधते द्रौपदी हरिच्या बोटाला ! म्हणे खरी तू माझी भगिनी भाऊ तुझा मी दृपद नंदिनी साद घालिता येईन धावुनी प्रसंग जर का पडला , चिंधी बांधते द्रौपदी हरिच्या बोटाला ! प्रसंग कैसा येईल मजवर पाठीस असशी तू परमेश्वर बोले कृष्णा दाटून गहिवर पूर लोचना आला , चिंधी बांधते द्रौपदी हरिच्या बोटाला !